Откорнување

Андреја асфалт багремот Борче бостанот веднаш веќе вечер вечерва влезе воопшто врз всушност главата гледаше големата мајка градот девојка девојката девојките девојчињата Димче Добро дојде долго еден ете забележа зад заедно зајдисонце застана Затоа зачекори земја земјата знаеше играта Издајкоски излезе имаше јас колку кон конецот крвта Ленка локомотивата лутина мајка мама Марко Шаторковски мене Мерита миг мисла мислеше многу Можеби можеше момчето момчињата навистина насмевна неа неговата неговите неговото нејзината нејзините неочекувано нив нивната никогаш ништо оваа одненадеж околу остана оти Откорнување очекуваше очите падините пак Пела Пелагон пелагонци песот плачеше повеќе погледна погледот полека полјанката помисли попладне поткрена потоа почна почувствува праша прозорците прстите раката раце рацете рече сака сакам сакаше својата себеси сега секогаш селото сепак сета сите Снежана сосема старецот сфати таа таму татко тивко тие Тогаш токму Толе Џумковски толку Тони топлина трактор убаво уште чекореше чинеше човекот чувствуваше Шарен Камен ше шеталиштето штурците