Page images
PDF
EPUB

I

In inventorem Bombarda.

"Apetionidem laudavit cæca vetuftas,

Qui tulit ætheream folis ab axe facem; At mihi major erit, qui lurida creditur arma, · Et trifidum fulmen furripuisse Jovi.

Ad Leonoram Roma canentem.

in fales at credit gentes)

Obtigit æthereis ales ab ordinibus.

Quid mirum, Leonora, tibi fi gloria major?
Nam tua præfentem vox fonat ipfa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cœli
Per tua fecretò guttura ferpit agens;
Serpit agens, facilifque docet mortalia corda
Senfim immortali affuefcere poffe fono.

Quòd fi cuncta quidem Deus eft, per cunctaque fusus,
In te unâ loquitur, cætera mutus habet.

A

Ad eandem.

Ltera Torquatum cepit Leonora Poëtam,
Cujus ab infano ceffit amore furens.
Ah! mifer ille tuo quantò feliciùs ævo
Perditus, & propter te, Leonora, foret!

Et

Et te Pieriâ fenfiffet voce canentem

Aurea maternæ fila movere lyræ!
Quamvis Dircæo torfiffet lumina Pentheo
Sævior, aut totus defipuiffet iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine fenfus
Voce eadem poteras compofuiffe tuâ;
Et poteras ægro fpirans fub corde quietem
Flexanimo cantu reftituiffe fibi.

C

Ad eandem.

Redula quid liquidam Sirena, Neapoli, jactas Claraque Parthenopes fana Achelöiados, Littoreamque tuâ defunctam Naida ripâ

Corpora Chalcidico-facra dediffe rogo?
Illa quidem vivitque, & amona Tibridis undâ
Mutavit rauci murmura Paufilipi.

Illic Romulidum ftudiis ornata fecundis,
Atque homines cantu detinet atque Deos.

R

Apologus de Ruftico & Hero.

Ufticus ex Malo fapidiffima poma quotannis
Legit, & urbano lecta dedit Domino:

Hinc incredibili fructûs dulcedine captus
Malum ipfam in proprias tranftulit areolas.
Hactenus illa ferax, fed longo debilis ævo,

Mota folo affueto, protinùs aret iners.

Qued

Quod tandem ut patuit Domino, spe lufus inani,
Damnavit celeres in fua damna manus.
Atque ait, heu quantò fatius fuit illa Coloni
(Parva licet) grato dona tuliffe animo!

Poffem ego avaritiam fronare, gulamque voracem;
Nunc periere mihi & fœtus & ipfe parens.

[ocr errors][merged small]

SYLVARUM

LIBER,

Anno tatis 16.

In Obitum Procancellarii medici.

P

Arere fati difcite legibus,

Manufque Parcæ jam dare fupplices,
Qui pendulum telluris orbem
Jäpeti colitis nepotes.
Vos, fi relicto mors vaga Tænaro
Semel vocârit flebilis, heu! moræ
Tentantur incafsùm dolique;

Per tenebras Stygis ire certum eft.

Si deftinatam pellere dextera
Mortem valeret, non ferus Hercules

Neffi venenatus cruore

mathiâ jacuiffet Oetâ,

Nec fraude turpi Palladis invidæ
Vidiffet occifum Ilion Hectora, aut
Quem larva Pelidis peremit

Enfe Locro, Jove lacrymante.
Si trifte fatum verba Hecatëia
Fugare poffint, Telegoni parens
Vixiffet infamis, potentique
Ægiali foror ufa virgâ.

Numenque

Numenque trinum fallere fi queant
Artes medentûm, ignotaque gramina,
Non gnarus herbarum Machaon
Eurypyli cecidifset hastâ.

Læfiffet & nec te, Philyreïe,

Sagitta echidna perlita fanguine;
Nec tela te fulmenque avitum,
Cafe puer, genitricis alvo.

Tuque, O alumno majór Apolline,
Gentis togatæ cui regimen datum,
Frondofa quem nunc Cirrha luget,
Et mediis Helicon in undis,
Jam præfuiffes Palladio gregi
Lætus, fuperftes, nec fine gloriâ,
Nec puppe luftrâffes Charontis

Horribiles barathri receffus.

At fila rupit Perfephone tua
Irata, cùm te viderit artibus,
Succoque pollenti tot atris
Faucibus eripuisse mortis.

Colende Præfes, membra, precor, tua
Molli quiefcant cefpite, & ex tuo
Crefcant rofæ calthæque bufto,

Purpureoque hyacinthus ore.
Sit mite de te judicium Æaci,
Subrideatque Ætnæa Proferpina,
Interque felices perennis
Elyfio fpatiere campo.

In

« PreviousContinue »