13 And they say unto her, Woman, why weepest thou? she saith unto them, Because they have taken away my Lord, and I know not where they have laid him.

14 And when she had thus said, she turned herself back, and saw Jesus standing, and knew not that it was Jesus.

15 Jesus saith unto her, Woman, why weepest thou? Whom seekest thou? She, supposing him to be the gardener, saith unto him, Sir, if thou have borne him hence, tell me where thou hast laid him, and I will take him away.

16 Jesus saith unto her, Mary. She turned herself, and saith unto him, Rabboni; which is to say, Master.

17 Jesus saith unto her, Touch me not; for I am not yet ascended to my Father: but go to my brethren, and say unto them, I ascend unto my Father, and your Father; and to my God, and your God.

18 Mary Magdalene came and told the disciples that she had seen the Lord, and that he had spoken these things unto her.

19 ¶ Then the same day at evening, being the first day of the week, when the doors were shut where the disciples were assembled for fear of the Jews, came Jesus, and stood in the midst, and saith unto them, Peace be unto you.

20 And when he had so said, he shewed unto them his hands and his side. Then were the disciples glad when they saw the Lord.

21 Then said Jesus to them again, Peace be unto you: as my Father hath sent me, even so send I you.

22 And when he had said this, he breathed on them, and saith unto them, Receive ye the Holy Ghost:

யங அவர்கள் அவளை நோக்கி, ஸ்திரியே, என்னத்தினாலே அழுகிறாய் என்றார்கள். அதற்கவளசொன்னது, எனகர்த் தாவை யெடுத்துக்கொண்டுபோனார்கள், அவரை வைத்த இடம் எனக்குத்தெரியவில்லை (அதினாலே அழுகிறேன்) என்று சொல்லிப் பின்னாகத்திரும்புகையில் இயேசுவானவர் சொல்லிப்பின்னாகத் நிற்கிறதைக்கணடாள்.

யச அவள் அவரை இயேசு என்றறியவில்லை, அப்பொ ழுது இயேசுவானவர் அவளை நோக்கி,

யரு ஸ்திரியே, என்னத்தினாலே அழுகிறாய்? யாரைத்தே டுகிறாயெனறார். அவள் அவரைத்தோட்டக்காரனென் எண்ணி அவருடனே சொன்னது, ஐயா, நீர் அவரையெடு க்கொண்டுபோனீ ரானால் அவரை வைத்த இடத்தையெ னக்குச்சொல்லவேண்டும், நான்போய் அவரையெடுத்துக் கொள்ளுவேனென்றாள்.

யகா அப்பொழுது இயேசுவானவர் மரியாளேயென்று அவளுடனே சொன்னார், உடனே அவள் திரும்பிக்கொண்டு இரபூனியென்று அவருடனே சொன்னாள். இரபூனியென்ப தற்குப்போதகரேயென்று அர்த்தமாம்.

ம

யஎ இயேசுவானவர்சொன்னது, நீ என்னைத்தொடா திரு; இன்னம என்பிதாவினிடத்திற்கு நான் எழுந்துபோக வில்லையே: பொழுது நீ என் சகோதரரிடத்திற்கு போய், என் பிதாவினிடத்திற்கும் உங்கள் பிதாவினிடத்திற் கும் என்தேவனிடத்திற்கும் உங்கள் சேவனிடத்திற்கும் எழுந்துபோகிறேனென்று அவர்களுடனேசொலலென்றார். யஅ மகுதல வூராளாகிய மரியாளபோய்த்தானகர்த்த ரைக்கண்டதையும் அவர் தன்னுடனே கொன்னவைகளையு ஞ்சீஷருக்கறிவித்தாள்.

யாகூ எ வாரத்தின் முதற்கிழமையாகிய அன்றைத்தின்ம அஸ்தமானகாலத்திலே சீஷர்கள யூதர்களுக்குப்பயப்பட்ட தினாலேகதவுகளைப்பூட்டிக்கூடியிருக்கையில் இயேசுவான வர்தோன்றி நடுவே நின்று உங்களுக்குச்க மாதானகவுக்கிய முண்டாவதாகவென்று சொல்லி,

உய தம்முடையகைகளையும விலாவையும் அவர்களுக்கு க்காண்பித்தார். சீஷர் கர்த்தரைக்கண்டபொழுது சந்தோ ஷப்பட்டார்கள்.

உக பின்பு இயேசுவானவர் மறுபடியும் அவர்களுடனே சொன்னது, உங்களுக்குச் சமாதானசவுக்கியமுண்டாவ தாக: பிதா என்னை அனுப்பினதுபோலநா அனுப்புகிறேனென்றுசொலலி,

உங்களை

உஉ அவர்களமேல ஊதிப்பினபுசொன்னதாவது, பரி

13

23 Whose soever sins ye remit, they are remitted unto them; and whose soever sins ye retain, they are retained.

24 But Thomas, one of the twelve, called Didymus, was not with them when Jesus came.

25 The other disciples therefore said unto him, We have seen the Lord. But he said unto them, Except I shall see in his hands the print of the nails, and put my finger into the print of the nails, and thrust my hand into his side, I will not believe.

26 And after eight days, again his disciples were within, and Thomas with them: then came Jesus, the doors being shut, and stood in the midst, and said, Peace be unto you.

27 Then saith he to Thomas, Reach hither thy finger, and behold my hands; and reach hither thy hand, and thrust it into my side: and be not faithless, but believing.

28 And Thomas answered and said unto him, My Lord and my God.

29 Jesus saith unto him, Thomas, because thou hast seen me, thou hast believed: blessed are they that have not seen, and yet have believed.

30 And many other signs truly did Jesus in the presence of his disciples, which are not written in this book :

31 But these are written, that ye might believe that Jesus is the Christ, the Son of God; and that believing ye might have life through his name.

CHAPTER XXI.

1 Christ appearing again to his disciples was known of them by the great draught of fishes. 12 He dineth with them: 15 earnestly commandeth Peter to feed his lambs and sheep: 18 foretelleth him of his death: 22 rebuketh his curiosity touching John. 25 The conclusion.

உங எவர்களுடைய பாவங்களை மனனிப்பீர்களோ அவர் களுக்கு அவைகள மனனிக்கப்பட்டிருக்கும்; எவர்களுடை மனனியாமலிருப்பீர்களோ அவர்களுக்கு அவைகள மனனிக்கப்படாமலிருக்குமென்றார்.

யபாவங்களை

உச எ அப்பொழுது இயேசுவானவர்வந்திருந்தகாலத்தி லேபன்னிருவரில் ஒருவனாகியதீதிமு என்னப்பட்டதோமா அவர்களுடனேகூட இருக்கவில்லை.

உரு ஆதலால் மற்றச்சீஷர் அவனை நோக்கி, நாங்களகர் ரைக்கணடோமென்றார்கள். அதற்கவனசொன்னது, வருடையகைகளில் ஆணிகள் அடித்திருந்த தழும்பை னகண்டு அந்தத்தழுமபிலே எனவிரலைவைத்து, அவ ருடைய விலாவிலே என்கையைவையாவிட்டால் விசுவாசிக் கமாட்டேனென்றான.

உஎ எட்டுநாளுக்குப்பின்பு அவருடையசீஷர்மறுபடி யும் அறைக்குள்ளேயிருந்தார்கள், தோமாவும் அவர்களு க்குள்ளேயிருந்தான்: கதவுகள் பூட்டப்பட்டிருந்தன்,அப் பொழுது இயேசுவானவர்தோனறிநடுவே நின்று உங்களு க்குச்சமாதானசவுக்கியமுண்டாவதாகவென்று சொல்லி,

வ

உஎ பின்பு தோமாவை நோக்கி, உன் விரலை இங்கே நீட டி என் கைகளைப்பார்; மேலும் உன் கையை நீட்டி என விலாவிலேவை: அவிசுவாசியாயிராமல் விசுவாசியாயிருப பாயாகவென்றார்.

உஅ அதற்குமாறுத்தரமாகத்தோமா அவரைநோக்கி, எனகர்த்தாவே என்தேவனேயென்றான்.

உக இயேசுவானவர்சொன்னது, தோமாவே, நீ என னைக்கணடபடியினாலே விசுவாசித்தாய: காணாமலிருந்து

விசுவாசிக்கிறவர்கள்பாக்கியவானகளென்றார்.

ங அன்றியும் இந்தப்புத்தகத்தில் எழுதப்படாத அநேக அற்புதங்களையும் இயேசுவானவர் தமமுடைய சீஷருக்குமுன்பாகச்செய்தார்.

ஙக இவைகள் இயேசுவானவர்பராபரனுடையகுமார னாகியகிறிஸதுவென்று நீங்கள் விசுவாசிப்பதற்குமவிசுவா சித்தபினபு அவருடைய நாமத்தினாலே சீவனையடைவதற்கு மேதுவாக எழுதப்பட்டிருக்கின்றன்.

உக. அதிகாரம்.

[(க) தீபேரியாக்கடலினிடத்தில் இயேசுநாதர் சில சீஷ ருக்குத்தரிசனையானதும், (யரு) அவர் பேதுருவை மூன றுதரமவினாவினதும், (யஅ) அவனுடைய மரணவகை

AFTER these things Jesus shewed himself again to the disciples at the sea of Tiberias; and on this wise shewed he himself.

2 There were together Simon Peter, and Thomas called Didymus, and Nathanael of Cana in Galilee, and the sons of Zebedee, and two other of his disciples.

3 Simon Peter saith unto them, I go a fishing. They say unto him, We also go with thee. They went forth, and entered into a ship immediately; and that night they caught nothing.

4 But when the morning was now come, Jesus stood on the shore: but the disciples knew not that it was Jesus.

5 Then Jesus saith unto them, Children, have ye any meat? They answered him, No.

6 And he said unto them, Cast the net on the right side of the ship, and ye shall find. They cast therefore; and now they were not able to draw it for the multitude of fishes.

7 Therefore that disciple whom Jesus loved saith unto Peter, It is the Lord. Now, when Simon Peter heard that it was the Lord, he girt his fisher's coat unto him, (for he was naked,) and did cast himself into the sea.

8 And the other disciples came in a little ship; (for they were not far from land, but as it were two hundred cubits,) dragging the net with fishes.

9 As soon then as they were come to land, they saw a fire of coals there, and fish laid thereon, and bread.

10 Jesus saith unto them, Bring of the fish which ye have now caught.

11 Simon Peter went up, and drew the net to land full of great fishes, an hundred and fifty and three: and for all there were so many, yet was not the net broken.