Nec verò simplex ratio, aut jus omnibus unum Constat imaginibus. Sunt quæ bina ostia nôrunt ; Hæ privos servant aditus; sine legibus illæ Passìm, quà data porta, ruunt, animoque propinquant.

157

160

Respice, cui à cunis tristes extinxit ocellos,
Sæva et in eternas mersit natura tenebras :
Illi ignota dies lucet, vernusque colorum
Offusus nitor est, et vivæ gratia formæ.
Corporis at filum, et motus, spatiumque, locique
Intervalla datur certo dignoscere tactu : [plex,
Quandoquidem his iter ambiguum est, et janua du-
Exclusæque oculis species irrumpere tendunt 165
Per digitos. Atqui solis concessa potestas
Luminibus blandæ est radios immittere lucis.
Undique proporrò sociis, quacunque patescit
Notitia campus, mistæ lasciva feruntur
Turba voluptatis comites, formæque dolorum 170
Terribiles visu, et portâ glomerantur in omni.
Nec vario minus introïtu magnum ingruit Illud,
Quo facere et fungi, quo res existere circùm
Quamque sibi proprio cum corpore scimus, et ire

V. 154. "Nec ratio solis simplex," Lucret. v. 613. stat imago," iv. 108. "Privas aures," iv. 570. V. 157. Virg. Æn. i. 83. "Qua data porta ruunt."

"Con

Luke.

V. 161. "Ea gratia formæ," Ovid. Met. vii. 44. V. 167. "Radios inter quasi rumpere lucis," Lucret. v. 288. "Radiis ardentem lucis," Virg. Æn. vii. 142.

V. 171. "Terribiles visu formæ," Æn. vi. 277.

V. 173. "At facere, et fungi sine corpore nulla potestas."

Lucret. i. 444.

175

Ordine, perpetuoque per ævum flumine labi.
Nunc age quo valeat pacto, quâ sensilis arte
Affectare viam, atque animi tentare latebras
Materies (dictis aures adverte faventes)
Exsequar. Imprimis spatii quam multa per

æquor

180

Millia multigenis pandant se corpora seclis, Expende. Haud unum invenies, quod mente licebit

Amplecti, nedum propriùs deprendere sensu,
Molis egens certæ, aut solido sine robore, cujus
Denique mobilitas linquit, texturave partes,
Ulla nec orarum circumcæsura coërcet.
Hæc conjuncta adeò totâ compage fatetur
Mundus, et extremo clamant in limine rerum,
(Si rebus datur extremum) primordia. Firmat
Hæc eadem tactus (tactum quis dicere falsum
Audeat?) hæc oculi nec lucidus arguit orbis.
Inde potestatum enasci densissima proles:
Nam quodcunque ferit visum, tangive laborat,

V. 175. "Perpetuo possint ævi labentia tractu."

185

190

Lucret. v. 1215. V. 177. "Viamque adfectat Olympo," Georg. iv. 562. "Tentare latebras," Æn. ii. 38.

V. 185. "Extima membrorum circumcæsura coercet."

V. 189.

Lucret. iv. 651.

Virg. Georg. i. 463.

"Solem quis dicere falsum

Audeat."

V. 190. "At si tantula pars oculi media illa peresa est,
Incolumis quamvis alioqui splendidus orbis."

Lucret. iii. 415.

V. 191. "Densior hinc soboles," Virg. Georg. iii. 308. V. 192. Quæ feriunt oculorum acies, visumque lacessant," Lucret. iv. 329.

Quicquid nare bibis, vel concava concipit auris, Quicquid lingua sapit, credas hoc omne, necesse

est

Ponderibus, textu, discursu, mole, figurâ

195

Particulas præstare leves, et semina rerum. Nunc oculos igitur pascunt, et luce ministrâ Fulgere cuncta vides, spargique coloribus orbem, Dum de sole trahunt alias, aliasque supernè Detorquent, retròque docent se vertere flammas.

V. 193. "Nare bibis." Is this expression warranted by the authority of any of the Latin poets? Horace has " Bibit aure," Od. ii. xiii. 32; and Statius, in Ach. ii. 120, "Aure bibentem." "Naso videt," Plautius. See Martini. Var. Lect. p. 10. Shakespeare transfers the same word to sight: "And with mine eyes I'll drink the words you send," Cymbel. act i. sc. 2. And Thomson. Spring, 106: "Or taste the smell of dairy." Elapsusque cavâ fingitur aure lapis," Ov. Art. Am. i. 432. V. 196. "Multorum semina rerum," Lucret. ii. 676. Luke. V. 197. "Oculos qui pascere possunt," Lucret. ii. 419.

"Consulit ardentes radios, et luce magistra."

Luke.

Claud. Cons. Honor. vi. 7.

V. 198. "Grammatici veteres notaverunt à Virgilio et antiquioribus poetis, stridere in tertiâ conjugatione cum aliis verbis, ut fervere, fulgere esse usitatum; à Lucano autem, et Statio, et ejus ætatis poetis in secundâ." Vide Priscian. Col. 837. 866. 893. Dousam. ad Lucil. lib. ix. p. 119. N. Marcell. voce "fulgere," ed. Mercer. Coripp. Laud. Justini, iii. 257. Virg. Georg. iv. 262. Æn. iv. 689. vii. 334. xii. 691. Lucan. ii. 250. vi. 179. ed. Oudendorp. Gesner, in a note to Claudian de Cons. Stilich. iii. 142, "Siculas obsident urbes," says, "Obsidere tertià conjugatione, nec optimos refugisse docent Thesauri nostri.” It was on the authority of the use of these verbs in the third conjugation, that Vossius, in his treatise "De Arte Grammatica," (lib. ii. p. 90), attempted to defend respondĕre in the well-known passage of Manilius, lib. v. 753, and that Scaliger and Bronkhusius read "Jam canis ætas mea canaret annis." v. Propert. El. ii. 14. 7.

V. 200. "Faciunt ignem se vertere in auras.'

Lucret. i. 783.

Nunc trepido inter se fervent corpuscula pulsu,
Ut tremor æthera per magnum, latèque natantes
Aurarum fluctus avidi vibrantia claustra
Auditûs queat allabi, sonitumque propaget.
Cominùs interdum non ullo interprete per se
Nervorum invadunt teneras quatientia fibras,
Sensiferumque urgent ultrò per viscera motum.

205

LIBER QUARTUS.

HACTENUS haud segnis Naturæ arcana retexi Musarum interpres, primusque Britanna per arva Romano liquidum deduxi flumine rivum.

Cum Tu opere in medio, spes tanti et causa laboris,

Linquis, et æternam fati te condis in umbram! 5 Vidi egomet duro graviter concussa dolore Pectora, in alterius non unquam lenta dolorem ;

V. 207. "Sensiferos motus quæ dedit prima per artus," Lucret. ii. 246, and iii. 937. "Longe ab sensiferis primordia

motibus errant."

V. 2. See Lucret. i. 95; iv. 5. And Columella de Cult. Hort. 435:

"Qui primus veteres ausus recludere fontes,

Ascræum cecinit Romana per oppida carmen."

Virg. Georg. ii. 175. And iii. 12:

"Aonio rediens deducam vertice Musas."

And see note to Ennius, ed. Hesselii. p. 10.

V. 8. "Languescent lumina morte," Catull. lxiv. 188. "Vultus amatos," Ov. Fast. vi. 579.

Et languere oculos vidi, et pallescere amantem Vultum, quo nunquam Pietas nisi rara, Fidesque, Altus amor Veri, et purum spirabat Honestum. 10 Visa tamen tardi demùm inclementia morbi Cessare est, reducemque iterum roseo ore Salutem Speravi, atque unà tecum, dilecte Favoni! Credulus heu longos, ut quondàm, fallere Soles : Heu spes nequicquam dulces, atque irrita vota! Heu mæstos Soles, sine te quos ducere flendo Per desideria, et questus jam cogor inanes!

16

21

At Tu, sancta anima, et nostri non indiga luctûs, Stellanti templo, sincerique ætheris igne, Unde orta es, fruere; atque ô si secura, nec ultra Mortalis, notos olìm miserata labores Respectes, tenuesque vacet cognoscere curas; Humanam si fortè altâ de sede procellam Contemplêre, metus, stimulosque cupidinis acres, Gaudiaque et gemitus, parvoque in corde tumultum Irarum ingentem, et sævos sub pectore fluctus;

V. 9. "Incorrupta fides, nudaque veritas."

Hor. Od. i. xxiv. 7.

V. 11. "Rapit inclementia mortis," Virg. Georg. iii. 68.

Luke.

V. 14. "Tecum etenim longos memini consumere soles." Pers. Sat. v. 41. Virg. Eclog. ix. 51.

V. 17. "Questus ad nubila rumpit inanes," Claud. xxxv. 249. "Questu volvebat inani," Ciris. v. 401.

V. 18. "Sancta ad vos anima,” Virg. Æn. xii. 648. "Opisque haud indiga nostræ," Georg. ii. 428. V. 21. "Oh! sola infandos Troja miserata labores!" Æn. i. 597. "Tenuisque piget cognoscere curas," Georg. i. 177. "Si quid pietas antiqua labores En. v. 688.

V. 21.

Respicit humanos."

V. 24. "Et stimulos acres sub pectore vertit," Æn. ix. 718.

P