Charior ille mihi quàm tu doctissime Graium
Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat ;
Quamque Stagirites generofo magnus alumno,
Quem peperit Libyco Chaonis alma Jovi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius Heros.
Myrmidonum regi, talis & ille mihi.
Primus ego Aonios illo præeunte receffus
Luftrabam, & bifidi facra vireta jugi,
Pieriofque haufi latices, Clioque favente,
Caftalio fparfi læta ter ora mero.

Flammeus at fignum ter viderat arietis Æthon,
Induxitque auro lanea terga novo,
Bifque novo terram fparfifti Chlori fenilem

Gramine, bifque tuas abftulit Aufter opes :
Necdum ejus licuit mihi lumina pafcere vultu,
Aut linguæ dulces aure bibiffe fonos.
Vade igitur, curfuque Eurum præverte fonorum,
Quàm fit opus monitis res docet, ipfa vides.
Invenies dulci cum conjuge fortè fedentem,
Mulcentem gremio pignora charo fuo,
Forfitan aut veterum prælarga volumina patrum
Verfantem, aut veri biblia facra Dei,
Coeleftive animas faturantem rore tenellas,

Grande falutiferæ religionis opus.

Utque folet, multam fit dicere cura falutem,
Dicere quam decuit, fi modo adeffet, herum.

Hæc quoque paulum oculos in humum defixa modeftos Verba verecundo fis memor ore loqui:

Hæc tibi, fi teneris vacat inter prælia Mufis,

Mittit ab Angliaco littore fida manus.

50

Accipe finceram, quamvis fit sera, salutem;

Fiat & hoc ipfo gratior illa tibi.

Sera quidem, fed vera fuit, quam cafta recepit
Icaris à lento Penelopeïa viro.

Aft ego quid volui manifeftum tollere crimen,
Ipfe quod ex omni parte levare nequit ?
Arguitur tardus meritò, noxamque fatetur,
Et pudet officium deferuiffe fuum.

Tu modò da veniam faffo, veniamque roganti,
Crimina diminui, quæ patuere, folent.
Non ferus in pavidos rictus diducit hiantes
Vulnifico pronos nec rapit ungue leo.
Sæpe fariffiferi crudelia pectora Thracis
Supplicis ad moeftas delicuere preces.
Extenfæque manus avertunt fulminis ictus,
Placat & iratos hoftia parva Deos.
Jamque diu fcripfiffe tibi fuit impetus illi,

Neve moras ultra ducere paffus Amor.

Nam vaga Fama refert, heu nuntia vera malorum !
In tibi finitimis bella tumere locis,

Teque tuamque urbem truculento milite cingi,
Et jam Saxonicos arma paraffe duces.
Te circum latè campos populatur Enyo,
Et fata carne virûm jam cruor arva rigat ;
Germanifque fuum conceffit Thracia Martem,
Illuc Odryfios Mars pater egit equos;
Perpetuòque comans jam deflorefcit oliva,

Fugit & ærifonam Diva perofa tubam,
Fugit io terris, & jam non ultima virgo
Creditur ad fuperas jufta volaffe domos.

55

60

65

70

75

80

Te

Te tamen intereà belli circumfonat horror,
Vivis & ignoto folus inopfque folo ;
Et, tibi quam patrii non exhibuere penates,
Sede peregrinâ quæris egenus opem.
Patria dura parens, & faxis fævior albis
Spumea quæ pulfat littoris unda tui,
Siccine te decet innocuos exponere fretus,
Siccine in externam ferrea cogis humum,
Et finis ut terris quærant alimenta remotis
Quos tibi profpiciens miferat ipfe Deus,
Et qui læta ferunt de cœlo nuntia, quique

Quæ via poft cineres ducat ad aftra, docent?
Digna quidem Stygiis quæ vivas claufa tenebris,
Æternâque animæ digna perire fame!
Haud aliter vates terræ Thefbitidis olim
Preffit inaffueto devia tefqua pede,
Defertafque Arabum falebras, dum regis Achabi
Effugit atque tuas, Sidoni dira, manus.
Talis & horrifono laceratus membra flagello,
Paulus ab Æmathiâ pellitur urbe Cilix.
Pifcofæque ipfum Gergeffæ civis Iefum

Finibus ingratus juffit abire fuis.

At tu fume animos, nec fpes cadat anxia curis,
Nec tua concutiat decolor offa metus.

105

Sis etenim quamvis fulgentibus oblitus armis,
Intententque tibi millia tela necem,

At nullis vel inerme latus violabitur armis,
Deque tuo cufpis nulla cruore bibet.
Namque eris ipfe Dei radiante fub ægide tutus,
Ille tibi cuftos, & pugil ille tibi;
VOL. III.

R

110

Ilic

Ille Sionææ qui tot fub moenibus arcis
Affyrios fudit nocte filente viros;
Inque fugam vertit quos in Samaritidas oras

Mifit ab antiquis prifca Damascus agris,
Terruit & denfas pavido cum rege cohortes,
Aëre dum vacuo buccina clara fonat,
Cornea pulvereum dum verberat ungula campum,
Currus arenofam dum quatit actus humum,
Auditurque hinnitus equorum ad bella ruentûm,
Et ftrepitus ferri, murmuraque alta virûm,
Et tu (quod fupereft miferis) fperare memento,
Et tua magnanimo pectore vince mala ;
Nec dubites quandoque frui melioribus annis,
Atque iterum patrios poffe videre lares,

ELEGIA QUINTA, Anno Ætatis 20.

In adventum veris.

N fe perpetuo Tempus revolubile gyro

IN

Jam revocat Zephyros vere tepente novos;
Induiturque brevem Tellus reparata juventam,
Jamque foluta gelu dulce virefcit humus.
Falloran & nobis redeunt in carmina vires,
Ingeniumque mihi munere veris adeft ?
Munere veris adeft, iterumque vigefcit ab illo
(Quis putet) atque aliquod jam fibi pofcit opus.
Caftalis ante oculos, bifidumque cacumen oberrat,
Et mihi Pyrenen fomnia nocte ferunt;

Concitaque

Concitaque arcano fervent mihi pectora motu,
Et furo, & fonitus me facer intùs agit.
Delius ipfe venit, video Penëide lauro
Implicitos crines, Delius ipfe venit.

Jam mihi mens liquidi raptatur in ardua cœli,
Perque vagas nubes corpore liber eo;

Perque umbras, perque antra feror penetralia vatum,
Et mihi fana patent interiora Deûm ;
Intuiturque animus toto quid agatur Olympo,
Nec fugiunt oculos Tartara cæca meos.
Quid tam grande fonat diftento fpiritus ore?
Quid parit hæc rabies, quid facer ifte furor?
Ver mihi, quod dedit ingenium, cantabitur illo;
Profuerint ifto reddita dona modo.

Jam Philomela tuos foliis adoperta novellis
Inftituis modulos, dum filet omne nemus :
Urbe ego, tu fylvâ fimul incipiamus utrique,
Et fimul adventum veris uterque canat.
Veris io rediere vices, celebremus honores
Veris, & hoc fubeat Mufa* perennis opus.
Jam fol Æthiopas fugiens Tithoniaque arva,
Flectit ad Arctoas aurea lora plagas.

Eft breve noctis iter, brevis eft mora noctis opacæ,

Horrida cum tenebris exulat illa fuis.

Jamque Lycaonius plauftrum cœlefte Bootes

Non longâ fequitur feffus ut ante viâ;

Nunc etiam folitas circum Jovis atria toto

Excubias agitant fidera rara polo.

quotannis. Edit. 1645.

15

20

25

30

35