Aut avidos terrere lupos præfepibus altis ;
Quis fando fopire diem, cantuque folebit?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Pectora cui credam? quis me lenire docebit Mordaces curas, quis longam fallere noctem Dulcibus alloquiis, grato cùm fibilat igni

45

Molle pyrum, & nucibus ftrepitat focus, at malus aufter Mifcet cuncta foris, & defuper intonat ulmo?

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.

Aut æftate, dies medio dum vertitur axe,

Cum Pan æfculeâ fomnum capit abditus umbrâ,
Et repetunt fub aquis fibi nota sedilia nymphæ,
Paftorefque latent, ftertit fub fepe colonus,

Quis mihi blanditiáfque tuas, quis tum mihi risus, 55
Cecropiofque fales referet, cultofque lepores?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. At jam folus agros, jam pafcua folus oberro, Sicubi ramofæ denfantur vallibus umbræ, Hic ferum expecto, fupra caput imber & Eurus Trifte fonant, fractæque agitata crepufcula fylvæ. Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Heu quam culta mihi priùs arva procacibus herbis Involvuntur, & ipfa fitu feges alta fatifcit! Innuba neglecto marcefcit & uva racemo, Nec myrteta juvant; ovium quoque tædet, at illæ Morent, inque fuum convertunt ora magistrum.

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Tityrus ad corylos vocat, Alphisibœus ad ornos, Ad falices Aegon, ad flumina pulcher Amyntas, Hic gelidi fontes, hic illita gramina musco,

60

65

70

Hic

Hîc Zephyri, hîc placidas interftrepit arbutus undas;
Ifta canunt furdo, frutices ego nactus abibam.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Mopfus ad hæc, nam me redeuntem forte notârat, 75
(Et callebat avium linguas, & fidera Moplus)
Thyrfi quid hoc? dixit, quæ te coquit improba bilis ?
Aut te perdit amor, aut te malè fascinat aftrum,
Saturni grave fæpe fuit paftoribus aftrum,
Intimaque obliquo figit præcordia plumbo.

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Mirantur nymphæ, & quid te Thyrfi futurum eft?
Quid tibi vis? aiunt, non hæc folet effe juventæ
Nubila frons, oculique truces, vultufque feveri,
Illa choros, lufufque leves, & femper amorem
Jure petit, bis ille mifer qui ferus amavit.

So

85

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Venit Hyas, Dryopéque, & filia Baucidis Ægle Docta modos, citharæque fciens, fed perdita faftu, Venit Idumanii Chloris vicina fluenti; Nil me blanditiæ, nil me folantia verba, Nil me, fi quid adeft, movet, aut fpes ulla futuri. Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Hei mihi quam fimiles ludunt per prata juvenci, Omnes unanimi fecum fibi lege fodales, Nec magis hunc alio quifquam fecernit amicum De grege, fi denfi veniunt ad pabula thoes, Inque vicem hirfuti paribus junguntur onagri: Lex eadem pelagi, deferto in littore Proteus Agmina phocarum numerat, vilifque volucrum Paffer habet femper quicum fit, & omnia circum

90

95

100

Farra

105

110

Farra libens volitet, ferò fua tecta revifens,
Quem fi fors letho objecit, fua milyus adunco
Fata tulit roftro, feu ftravit arundine foffor,
Protinus ille alium focio petit inde volatu.
Nos durum genus, & diris exercita fatis
Gens homines aliena animis, & pectore difcors,
Vix fibi quifque parem de millibus invenit unum,
Aut fi fors dederit tandem non afpera votis,
Illum inopina dies quâ non fperaveris horâ
Surripit, æternum linquens in fæcula damnum.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Heu quis me ignotas traxit vagus error in oras
Ire per aëreas rupes, Alpemque nivosam!
Ecquid erat tanti Romam vidiffe fepultam,
(Quamvis illa foret, qualem dum viferet olim,
Tityrus ipfe fuas & oves & rura reliquit;)
Ut te tam dulci poffem caruiffe fodale,
Poffem tot maria alta, tot interponere montes,
Tot fylvas, tot faxa tibi, fluviofque fonantes!
Ah certè extremùm licuiffet tangere dextram,
Et bene compofitos placidè morientis ocellos,
Et dixiffe vale, nostri memor ibis ad astra.

115

120

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Quamquam etiam veftri nunquam meminiffe pigebit, Paftores Thufci, Mulis operata juventus,

Hic Charis, atque Lepos ; & Thufcus tu quoque Damon,
Antiquâ genus unde petis Lucumonis ab urbe.
O ego quantus eram, gelidi cum ftratus ad Arni
Murmura, populeumque nemus, quà mollior herba,
Carpere nunc violas, nunc fummas carpere myrtos,

Et potui Lycidæ certantem audire Menalcam.
Ipfe etiam tentare aufus fum, nec puto multùm
Difplicui, nam funt & apud me munera vestra
Fifcellæ, calathique, & cerea vincla cicuta,
Quin & noftra fuas docuerunt nomina fagos
Et Datis, & Francinus, erant & vocibus ambo
Et ftudiis noti, Lydorum fanguinis ambo.

135

140

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hæc mihi tum læto dictabat rofcida luna, Dum folus teneros claudebam Cratibus hædos. Ah quoties dixi, cùm te cinis ater habebat, Nunc canit, aut lepori nunc tendit retia Damon, Vimina nunc texit, varios fibi quod fit in ufus! Et quæ tum facili fperabam mente futura Arripui voto levis, & præfentia finxi,

145

Heus bone numquid agis? nifi te quid forte retardat,
Imus ? & argutâ paulùm recubamus in umbrâ,
Aut ad aquas Colni, aut ubi jugera Caffibelauni ?
Tu mihi percurres medicos, tua gramina, fuccos, 150
Helleborumque, humiléfque crocos, foliúmque hya-
cinthi,

Quafque habet ifta palus herbas, artefque medentûm.
Ah pereant herbæ, pereant artefque médentûm,
Gramina, poftquam ipfi nil profecere magiftro.
Ipfe etiam, nam nefcio quid mihi grande fonabat 155
Fistula, ab undecimâ jam lux est altera nocte,
Et tum forte novis admôram labra cicutis,
Diffiluere tamen ruptâ compage, nec ultra

Ferre graves potuere sonos, dubito quoque ne fim
Turgidulus, tamen & referam, vos cedite fylvæ. 160

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Ipfe ego Dardanias Rutupina per æquora puppes Dicam, & Pandrasidos regnum vetus Inogeniæ, Brennúmque Arvigarúmque duces, prifcúmque Beli

num,

Et tandem Armoricos Britonum fub lege colonos; 165
Tum gravidam Arturo fatali fraude Iögernen,
Mendaces vultus, affumptaque Gorlöis arma,
Merlini dolus. O mihi tum fi vita fuperfit,
Tu procul annofa pendebis fistula pinu

Multùm oblita mihi, aut patriis mutata Camoenis 170
Brittonicum ftrides, quid enim? omnia non licet uni
Non fperâffe uni licet omnia, mi fatis ampla
Merces, & mihi grande decus (fim ignotus in ævum
Tum licet, externo penitufque inglorius orbi)
Si me flava comas legat Ufa, & potor Alauni,
Vorticibufque frequens Abra, & nemus omne Treantæ,
Et Thamesis meus ante omnes, & fufca metallis
Tamara, & extremis me difcant Orcades undis.

175

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hæc tibi fervabam lentâ fub cortice lauri, 180 Hæc, & plura fimul, tum quæ mihi pocula Manfus, Manfus Chalcidicæ non ultima gloria ripæ, Bina dedit, mirum artis opus, mirandus & ipfe, Et circum gemino cælaverat argumento:

In medio rubri maris unda, & odoriferum ver,
Littora longa Arabum, & fudantes balsama sylvæ,
Has inter Phoenix divina avis, unica terris
Cœruleûm fulgens diverficoloribus alis
Auroram vitreis furgentem refpicit undis.

U 3

185

Parte