Page images
PDF
EPUB

Nunc trepido inter se fervent corpuscula pulsu,
Ut tremor æthera per magnum, latèque natantes
Aurarum fluctus avidi vibrantia claustra
Auditûs queat allabi, sonitumque propaget.
Cominùs interdum non ullo interprete per se
Nervorum invadunt teneras quatientia fibras,
Sensiferumque urgent ultrò per viscera motum.

[blocks in formation]

205

LIBER QUARTUS.

HACTENUS haud segnis Naturæ arcana retexi Musarum interpres, primusque Britanna per arva Romano liquidum deduxi flumine rivum.

Cum Tu opere in medio, spes tanti et causa laboris,

Linquis, et æternam fati te condis in umbram! Vidi egomet duro graviter concussa dolore Pectora, in alterius non unquam lenta dolorem ;

V. 207. "Sensiferos motus quæ dedit prima per artus," Lucret. ii. 246, and iii. 937. "Longe ab sensiferis primordia

motibus errant."

V. 2. See Lucret. i. 95; iv. 5. And Columella de Cult. Hort. 435:

"Qui primus veteres ausus recludere fontes,

Ascræum cecinit Romana per oppida carmen."

Virg. Georg. ii. 175. And iii. 12:

"Aonio rediens deducam vertice Musas."

And see note to Ennius, ed. Hesselii. p. 10.

[ocr errors]

V. 8. "Languescent lumina morte," Catull. Ixiv. 188. "Vultus amatos," Ov. Fast. vi. 579.

Et languere oculos vidi, et pallescere amantem Vultum, quo nunquam Pietas nisi rara, Fidesque, Altus amor Veri, et purum spirabat Honestum. 10 Visa tamen tardi demùm inclementia morbi Cessare est, reducemque iterum roseo ore Salutem Speravi, atque unà tecum, dilecte Favoni! Credulus heu longos, ut quondàm, fallere Soles : Heu spes nequicquam dulces, atque irrita vota! Heu mæstos Soles, sine te quos ducere flendo 16 Per desideria, et questus jam cogor inanes!

21

At Tu, sancta anima, et nostri non indiga luctûs, Stellanti templo, sincerique ætheris igne, Unde orta es, fruere; atque ô si secura, nec ultra Mortalis, notos olìm miserata labores Respectes, tenuesque vacet cognoscere curas; Humanam si fortè altâ de sede procellam Contemplêre, metus, stimulosque cupidinis acres, Gaudiaque et gemitus, parvoque in corde tumultum Irarum ingentem, et sævos sub pectore fluctus;

V. 9. "Incorrupta fides, nudaque veritas."

Hor. Od. i. xxiv. 7.

V. 11. "Rapit inclementia mortis," Virg. Georg. iii. 68.

Luke.

V. 14. "Tecum etenim longos memini consumere soles." Pers. Sat. v. 41. Virg. Eclog. ix. 51. V. 17.." Questus ad nubila rumpit inanes," Claud. xxxv. 249. "Questu volvebat inani," Ciris. v. 401.

Æn.

V. 18. "Sancta ad vos anima," Virg. Æn. xii. 648. “Opisque haud indiga nostræ," Georg. ii. 428. V. 21. "Oh! sola infandos Troja miserata labores!' "Tenuisque piget cognoscere curas," Georg. i. 177. "Si quid pietas antiqua labores En. v. 688.

i. 597.

V. 21.

Respicit humanos."

V. 24. "Et stimulos acres sub pectore vertit," Æn. ix. 718.

P

Respice et has lacrymas, memori quas ictus amore Fundo; quod possum, juxtà lugere sepulchrum Dum juvat, et mutæ vana hæc jactare favillæ.

[blocks in formation]

29

GREEK EPIGRAM.

[See Mason's Memoirs, vol. iii. p. 45.]

Αζόμενος πολυθηρον ἐκηβόλου ἄλσος ἀνάσσας,
Τᾶς δεινᾶς τεμένη λεῖπε κυναγὲ θεᾶς,
Μοῦνοι ἄρ ̓ ἔνθα κύνων ζαθέων κλαγγεῦσιν ὑλάγμοι,
Ανταχεῖς Νυμφᾶν ἀγροτερᾶν κελάδῳ.

V. 29. "Taliaque illacrymans muta jace verba faville."

Propert. Eleg. ii. i. 77.

EXTRACTS.

PETRARCA PART I. SONETTO 170.

"Lasso ch' i' ardo, ed altri non mel crede;" &c.

[blocks in formation]

UROR, io; veros at nemo credidit ignes:
Quin credunt omnes; dura sed illa negat,
Illa negat, soli volumus cui posse probare;
Quin videt, et visos improba dissimulat.
Ah, durissima mî, sed et, ah, pulcherrima rerum!
Nonne animam in miserâ, Cynthia, fronte vides?
Omnibus illa pia est; et, si non fata vetâssent,

4

Tam longas mentem flecteret ad lacrymas. Sed tamen has lacrymas, hunc tu, quem spreveris, ignem,

Carminaque auctori non bene culta suo, Turba futurorum non ignorabit amantûm:

10

Nos duo, cumque erimus parvus uterque cinis, Jamque faces, eheu! oculorum, et frigida lingua, Hæ sine luce jacent, immemor illa loqui; Infelix musa æternos spirabit amores, Ardebitque urnâ multa favilla meâ.

15

* Great judgment is evinced in the imitation of this sonnet in elegiac Propertian verse; and the substitution of the name of Cynthia, for the Laura of Petrarch, gives it an air of originality in the Latin language, and marks that propriety which distinguishes every composition of Mr. Gray. Mason.

MR. GRAY paid very particular attention to the Anthologia Græca, and he enriched an interleaved edition of it (by Henry Stephens in 1566) with copious notes, with parallel passages from various authors, and with some conjectural emendations of the text. He translated, or imitated, a few of the epigrams; and as the editor thinks that the reader may not be displeased with the terse, elegant, and animated manner in which Mr. Gray transfused their spirit into the Latin language, he is presented with a specimen.

FROM THE ANTHOLOGIA GRÆCA.

EDIT. HEN. STEPH. 1566.

IN BACCHE FURENTIS STATUAM.1

CREDITE, non viva est Mænas; non spirat imago: Artificis rabiem miscuit ære manus.

IN ALEXANDRUM, ÆRE EFFICTUM.2

QUANTUM audet, Lysippe, manus tua! surgit in

ære

Spiritus, atque oculis bellicus ignis adest: Spectate hos vultus, miserisque ignoscite Persis: Quid mirum, imbelles si leo sparsit oves?

IN MEDEÆ IMAGINEM, NOBILE TIMOMACHI OPUS.8

EN ubi Medeæ varius dolor æstuat ore,
Jamque animum nati, jamque maritus, habent!

1 Anthol. p. 296. 2 Ib. p. 314. 3 Ib. p. 317.

« PreviousContinue »