JOANNI MILTONI LONDINENSI, Juveni patria, virtutibus eximio, VIRO qui multa peregrinatione, ftudia cuncta orbis terrarum loca perfpexit, ut novus Ulyffes, omnia ubique ab omnibus apprehenderet: Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ fic revivifcunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plaufus populorum ab propria fapientia excitatos intelligat : Illi, cujus animi dotes corporifque fenfus ad admirationem commovent, et per ipfam motum cuique auferunt; cujus opera ad plaufus hortantur, fed venuftate vocem laudatoribus adimunt. * Cai in memoria totus orbis; in intellectu fapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos cœleftium fphærarum fonitus astronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos * vaftitate. Edit. 1645. Dei magnitudo defcribitur magiftra philofophia legenti antiquitatum latebras, vetuftatis excidia, eruditionis ambages, comite affidua autorum lectione, Exquirenti, reftauranti, percurrenti. At cur nitor in arduum? Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non fufficiant, nec hominum ftupor in laudandis fatis eft, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus, Tanto homini fervus, tantæ virtutis amator. ELE ELEGIARUM LIBER PRIMUS. Elegia prima ad CAROLUM DEODATUM. TA ANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Pertulit occiduâ Devæ Ceftrenfis ab orâ Nuda nec arva placent, umbrafque negantia molles, Si fit hoc exilium patrios adiiffe penates, 5 10 Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo, O utinam vates nunquam graviora tuliffet 20 Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero, Et vocat ad plaufus garrula scena fuos. 30 Sæpe novos illic virgo mirata calores 35 Quid fit amor nefcit, dum quoque nescit, amat. Sive cruentatum furiofa Tragoedia fceptrum Quaffat, & effufis crinibus ora rotat, Et dolet, & fpecto, juvat & fpectaffe dolendo, Seu puer infelix indelibata reliquit Gaudia, & abrupto flendus amore cadit, Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor Seu moret Pelopeia domus, feu nobilis Ili, Sed neque fub tecto femper nec in urbe latemus, Irrita nec nobis tempora veris eunt. Nos quoque lucus habet vicinâ confitus ulmo, Sæpius hic blandas fpirantia fidera flammas Ah quoties dignæ ftupui miracula formæ Et decus eximium frontis, tremulofque capillos, Et quæcunque vagum cepit amica Jovem. Et quot Sufa colunt, Memnoniamque Ninon. Vos etiam Danae fafces fubmittite Nymphæ, Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus. Nec Pompeianas Tarpeïa Mufa columnas 79 Gloria Virginibus debetur prima Britannis, Tu nimium felix intra tua moenia claudis 75 ૧૦ |