They leave the duft, and on the wing

Rife to the middle air,

In fhining garments meet their King,

0

And low adore him there.

may my humble spirit stand Amongst them cloth'd in white! The meanest place at his right hand Is infinite delight.

How will our joy and wonder rife,

When our returning King

Shall bear us homeward through the skies

On love's triumphant wing!

Ad Dominum noftrum & Servatorem
JESUM CHRISTUM.

ODA.

E, grande numen, corporis incola,

TE,

Te, magna magni progenies patris,

Nomen verendum noftri Jefu

Vox, citharæ, calami fonabunt.

Aptentur auro grandifonæ fides,

Chrifti triumphos incipe barbite,
Fractofque terrores Averni,

Victum Erebum, domitamque mortem.

Immenfa vaftos fæcula circulos

Volvêre, blando dum Patris in finû

Toto fruebatur Jehovah

Gaudia mille bibens Jefus;

Donec fuperno vidit ab æthere
Adam cadentem, tartara hiantia,
Unâque mergendos ruinâ

He nimium miferos nepotes:
Vidit minaces vindicis angeli
ignes & enfem, telaque fanguine
Tingenda noftro, dum rapine
Spe fremuere Erebæa monftra.
Commota facras vifcera protinus
Senfêre flammas, omnipotens furor
Ebullit, Immenfique Amoris
Æthereum calet Igne Pectus.

"Non tota prorfus Gens Hominum dabit
"Hofti triumphos: Quid patris & labor
"Dulcifque imago? num peribunt
"Funditus? O prius aftra cæcis.

"Mergantur undis, & redeat chaos :
"Aut ipfe difperdam Satanæ dolos,
"Aut ipfe difperdar, & ifti

66 Sceptra dabo moderanda dextræ.

"Teftor paternum numen, & hoc caput "quale teftor," dixit; & ætheris

Inclinat ingens culmen, alto

Defiliitque ruens Olympo.

Mortale corpus impiger induit
Artufque noftros, heu tenues nimis
Nimifque viles! Vindicique

Corda dedit fodienda ferro.

Vitamque

Vitamque morti; Proh dolor! O graves
Tonandis iræ! O Lex fatis afpera!
Mercefque peccati severa

Adamici, vetitique fructus.

Non pœna lenis! Quò ruis impotens !
Quò Mufa! largas fundere lacrymas,
Buftique divini triumphos
Sacrilego temerare fletu ?

Sepone queftus, læta Deum cane-
Majore chordâ. Pfalle fonoriùs
Ut ferreas mortis cavernas
Et rigidam penetravit aulam..

Senfêre Numen Regna feralia,
Mugit barathrum, contremuit chaos,
Dirùm fremebat Rex Gehennæ,
Perque fuum tremebundus orcum.

Latè refugit." Nil agis impie,
"Mergat vel imis te Phlegethon vadis,
"Hoc findet undas fulmen," inquit,
Et patrios jaculatus ignes.

Trajecit hoftem. Nigra filentia
Umbræque flammas æthereas pavent
Dudum perofæ, ex quo corufco
Præcipites cecidere cœlo.

Immane rugit jam tonitru; fragor
Latè ruinam mandat: ab infimis

Lectæque defignata genti

Tartara disjiciuntur antris.

Heic

Heic ftrata paffim vincula, & heîc jacent
Unci cruenti, tormina mentium

Invisa; ploratuque vasto

Spicula mors fibi adempta plangit.

En, ut refurgit victor ab ultimo
Ditis profundo, curribus aureis
Aftricta raptans monftra noctis
Perdomitumque Erebi tyrannum.
Quanta angelorum gaudia jubilant
Victor paternum dum repetit polum ?
En qualis ardet, dum beati
Limina fcandit ovans Olympi!

Io triumphe plectra feraphica,
Io triumphe Grex Hominum fonet,
Dum læta quaquaverfus ambos
Aftra repercutiunt triumphos.

SUI-IPSIUS INCREPATIO.

Co

EPIGRAMMA.

ORPORE cur hæres, Wattfi? cur incola terræ ? Quid cupis indignum, mens habitare lutum ? Te caro mille malis premit; hinc juvenes gravat artus

Languor, & hinc vegetus crimina fanguis alit. Cura, amor, ira, dolor mentem malè diftrahit; auceps Undique adeft Satanas retia fæva ftruens. Sufpice ut æthereum fignant tibi nutibus aftra Tramitem, & aula vocat parta Cruore Dei.

Te

Te manet Uriel dux; & tibi subjicit alas
Stellatas Seraphin officiofa cohors.

Te fuperûm chorus optat amans, te invitat Jefus,
"Huc ades & noftro tempora conde finû.”
Verè amat ille lutum quem nec dolor aut Satan arcet
Inde, nec alliciunt Angelus, Aftra, Deus.

HE

Excitatio Cordis Cælum verfus.

EU quot sêcla teris carcere corporis, Wattfi quid refugis limen & exitum ? Nec mens æthereum culmen, & atria

16944

Magni patris anhelitat?

Corpus vile creat mille moleftias,
Circum corda volant & dolor, & metus,
Peccatumque malis durius omnibus

Cæcas infidias ftruit.

Non hoc grata tibi gaudia de folo
Surgunt: Chriftus abest, deliciæ tuæ,
Longè Chriftus abeft, inter & ångelos

Et picta aftra perambulans.

* Cœli fumma petas, nec jaculabitur. Iracunda tonans fulmina: Te Deus Hortatur; Vacuum tende per Aera

Pennas nunc homini datas.

Vide Horat. Lib. I. Od. 3.

Breath