Luctus et ultrices posuere cubila Curae; Tuque Oh! Angliacis, Princeps, spes optima regnis, Ne tantum, ne finge metum: quid imagine captus Hæres, et mentem pictura pascis inani? Umbram miraris: nec longum tempus, et ipsa Ibit in amplexus, thalamosque ornabit ovantes. Ille tamen tabulis inhians longum haurit amorem. Affatu fruitur tacito, auscultatque tacentem Immemor artificis calami, risumque, ruboremque Aspicit in fucis, pictæque in virginis ore: Tanta Venus potuit; tantus tenet error amantes. Nascere, magna Dies, qua sese AUGUSTA Britanno Committat Pelago, patriamque relinquat amœ nam; Cujus in adventum jam nunc tria regna secundos Incusat spes ægra fretum, solitoque videtur Nascere, Lux major, qua sese AUGUSTA Illicet haud pictæ incandescit imagine formæ Ulterius juvenis, verumque agnoscit amorem. Sculptile sicut ebur, faciemque arsisse venus tam Pygmaliona canunt: ante hanc suspiria ducit, Alloquiturque amens, flammamque et vulnera narrat; Implorata Venus jussit cum vivere signum; Fœmineam inspirans animam; quæ guadia surgunt, Audiit ut primæ nascentia murmura linguæ, Luctari in vitam, et paulatim volvere ocellos Sedulus, aspexitque nova splendescere flamma; Corripit amplexu vivam, jamque oscula jungit Acria confestim, recipitque rapitque; prioris Immemor ardoris, Nymphæque oblitus eburneæ. THO. GRAY, Pet. Coll. SAPPHIC ODE. TO MR. WEST. Mr. Mason considered this as the first original production of Gray's Muse; the former poem being imposed as an exercise, by the College. BARBARAS ædes aditure mecum Estuat agmen! Dulcius quanto, patulis sub ulmi Fallere Musa? Sæpe enim curis vagor expedita Mente; dum, blandam meditans Camœnam, Vix malo rori, mẹminive sera Cedere nocti; Et, pedes quo me rapiunt, in omni Fertilem sylvæ, gelidamque in omni Te Aganippen. Risit et Ver me, facilesque Nymphæ Nare captantem, nec ineleganti, Mane quicquid de violis eundo Surripit aura: Me reclinatum teneram per herbam: Qua leves cursus aqua cunque ducit, Et moras dulci strepitu lapillo Nectit in omni. Hæ novo nostrum fere pectus anno Otia et campos nec adhuc relinquo, Namque, seu, lætos dominus labores Vestit, et auro; Sedulus servo veneratus orbem Pingere Calpen; Usque dum, fulgore magis magis jam Languido circum, variata nubes Labitur furtim, viridisque in umbras Scena recessit. O ego felix, vice si (nec unquam Fallere Letho! Multa flagranti radiisque cincto Integris ah! quam nihil inviderem, Cum Dei ardentes medius quadrigas Sentit Olympus. ALCAIC FRAGMENT. O LACRYMARUM fons, tenero sacros Ducentium ortus ex animo: quater Felix! in imo qui scatentem Pectore te, pia Nympha, sensit. I |